BOGOTÁ WITH THE LOCALS

Na een überchille week in Amazonedorp Leticia, vertrekken we maandagochtend later dan verwacht door het verschil in ticketprijzen met het vliegtuig naar Bogotá. Het eerste wat ik doe als ik 's ochtends wakker word is naar de WC rennen en dat is een actie die zich die dag nog vaak herhaald. Het virus of de bacterie van Roel heeft mij nu ook te pakken, een tandje erger nog zelfs. In Bogotá krijgen we per ongeluk een kamer met een eigen badkamer toebedeeld, waar ik eigenlijk wel blij mee ben. Ik lig 2 dagen ziek op bed en moet zo'n 20x per dag naar de WC. Soms verlies ik zelfs bloed. We doen wat research op internet (ik wil hier liever niet naar het ziekenhuis) en er is een grote kans dat het dysenterie is: een vrij ernstige darmaandoening die gekenmerkt wordt door erge diarree en bloedverlies. In principe kan je lichaam deze bacterie zelf verslaan, tenzij er sprake is van de vorm van dysenterie met een parasiet. Dan blijft het steeds terugkeren. Ik besluit het af te wachten en na 2 dagen goede zorg door Roel en een hostel wat meedenkt en me verse kaneelthee brengt gaat het iets beter. 

Bogotá is een grote, mooie stad. Ons hostel zit in de wijk La Candelaria, een toeristische plek bij de Monserrate en vol cafétjes, winkels en restaurantjes. Woensdag gaan Roel en ik er samen op uit en verkennen de omgeving. Lunchen bij Crèpes and Waffles (wat later één van de hotspots van Colombia blijkt te zijn), wat winkeltjes kijken, Plaza de Bolivar. 's Avonds doen we boodschappen om thuis te koken. Als we de supermarkt uitkomen staat daar een gekke zwerver agressief te doen tegen een bus en een paaltje. Zodra wij een stap buiten zetten keert hij zich tegen Roel. 'Hijo de puta!' Wij vluchten naar binnen, en de gek wordt weggestuurd door de beveiliging. Een nadeel van Bogotá en later blijkt van alle grote steden van Colombia: de gekken en junkies op straat. Het voordeel: vele bewakers met grote geweren en vaak een hond. Ze staan op iedere hoek. Het klinkt vreemd, want het maakt het straatbeeld niet mooier, maar mij geeft het een veilig gevoel.

Donderdag hebben we aan het eind van de middag afgesproken met Alejandra en Tom. Dat is het stel wat we tijdens de Inca Jungle Tour hebben ontmoet. Maar eerst gaan we er zelf nog even op uit. Heerlijke lunch bij Mora Mora (een fruitsalade met kwark, dat is lang geleden!) en shoppen! We willen nog wat souvenirs voor de mensen thuis, Roel moet een nieuwe zonnebril omdat de zijne kapot is en ik scoor een rokje, aangezien we na Bogotá alleen nog maar in warme gebieden komen. En een hoedje, eindelijk een nieuw hoedje! Ik had er eentje mee, maar die ben ik vergeten in de bus van Salta naar San Pedro. Ik heb sindsdien geen nieuwe kunnen vinden, maar nu vind ik er één heel simpel bij een verkoper met een kleedje op straat. Blij!

We nemen de taxi naar het huis van Alejandra en onze mond valt open als we zien waar hij ons afzet. Een groot, rood huis met een groot hek eromheen. Alejandra woont hier met haar familie en Tom is bij ze ingetrokken. Van binnen is het huis nog indrukwekkender dan van buiten. Alejandra's moeder is een soort beroemdheid. Ze maakt een radioprogramma over geschiedenis wat onwijs populair is. Naar aanleiding daarvan heeft ze ook boeken en CD's (luisterboeken) uitgebracht. Ze reist veel, het hele huis staat vol met aandenkens en souvenirs  Wanden vol met boeken. En grote lijsten aan de muur, met filmposters of covers van albums. En een mooie, lieve, langharige poes is de koningin van het huis. Heel tof!  's Avonds eten we bij Crèpes and Waffles (daar is ie weer!). Alejandra vertelt dat het één van de grootste bedrijven is van Colombiaanse bodem. Je vindt ze niet alleen in Bogotá, maar in heel Colombia en zelfs in Amerika. En ze doen ook nog iets goeds: ze werken met parttime contracten en nemen alleen alleenstaande moeders aan. Een mooi concept! O, en het eten is er heerlijk! 

We drinken 's avonds nog wat bij Alejandra op de patio (met een muur helemaal van mozaïek  ook al zo mooi!) en spreken af de volgende ochtend vroeg op te staan, zodat zij ons de stad kunnen laten zien. We ontbijten uitgebreid met z'n allen en gaan dan eerst langs het cultureel centrum van Alejandra en haar moeder. Het cultureel centrum ziet er net zo uit als het huis en is minstens zo inspirerend. Fotobehang in een tijdlijn van historische gebeurtenissen, quotes aan de muur van grote leiders. Deuren volgeplakt met ansichtkaarten van kunst en van over de hele wereld. Erg bijzonder!

Vanuit het cultureel centrum maken we een mooie wandeling door de stad. Leuk dat Alejandra er veel over kan vertellen. Zo staat er een standbeeld in het park waarop een man wordt afgebeeld wat één van haar voorvaderen blijkt te zijn. We zien vele graffiti tekeningen en het verschil tussen de mooie kathedralen in de stad en de hoge moderne gebouwen in het financiële gedeelte van de stad. We eten empanadas (en Colombiaanse empanadas zijn echt véél minder lekker dan dan Argentijnse. Argentijnse gaan in de oven, Colombiaanse in de frituur. En je proeft echt het verschil!) en dan is het tijd voor Alejandra om naar college te gaan. 

Wij bezoeken in de tussentijd de Monserrate, een kerk heel hoog op

een berg met uitzicht op de stad. Wederom in een kabelbaantje omhoog en eenmaal boven blijkt er niets te zien... Het regent en de hele lucht in dichtgetrokken. Schijnt ook typisch iets te zijn voor Bogotá: het onregelmatige weer. Na het kerkje te hebben bekeken, wat rondgelopen te hebben en een muntje in de geluksput te hebben gegooid gaan we terug naar beneden, en juist wanneer we weer in de kabelbaan stappen trekt de lucht weer open. Hebben we toch nog even een mooi plaatje!

Beneden hebben we weer met Tom afgesproken en samen lopen we naar Museo del Oro, waar we Alejandra ook weer ontmoeten. Het is een erg leuk museum! Een hoop goud en informatie waar het gevonden is en wat het betekent. Het is inmiddels vrijdagavond en dan worden in Bogotá bepaalde straten afgezet voor verkeer. De straten lopen dan vol met mensen die worden vermaakt door straatartiesten. Geweldig! 

We hebben inmiddels honger gekregen en de hulp van Alejandra en haar moeder heeft voor ons gekookt en dus lopen we langs de knipperende en gekleurde gebouwen (een soort mini Time Square  terug naar huis. We zijn allemaal erg moe, en ik heb nog steeds last van mijn buik, dus ons grote plan om te gaan stappen maakt plaats voor gamen en chillen en daarna nog een biertje bij BBC (Bogotá's Beer Café). Ze verkopen hier (eindelijk weer eens) speciaal bier, en wij gaan voor een grote kan met honingbier. Rond een uur of 2 pakken we tipsy de taxi terug naar huis. 

De volgende ochtend komt er een vriendin van Alejandra afscheid nemen die voor een half jaar naar het buitenland gaat en dus ontbijten we uitgebreid. Pannenkoeken met yoghurt en fruit, yum! En het is niet alleen haar afscheidsontbijt, ook meteen dat van ons. Want 's middags vertrekken Alejandra en Tom voor een lang weekend weg naar een plekje buiten de stad en 's avonds vertrekt onze bus naar Popayán alweer. Alejandra tekent nog een route voor ons uit die we kunnen lopen om een ander deel van de stad te kunnen zien waar we anders niet zouden komen, maar halverwege besluiten we toch weer terug te gaan naar La Candelaria (en te lunchen bij.... Crèpes and Waffles). We zijn en blijven toeristen en dat stuk is voor ons toch het leukst. Het waren een paar supergezellige en bijzondere dagen in Bogotá met de locals. Als herinnering hebben we een polaroid foto van ons vieren. En ik hoop dat we elkaar nog eens zien! Misschien een keer bij ons, in Nederland, en kunnen wij ze rondleiden door Rotterdam en met z'n allen logeren in wat vanaf na de reis het huis van Roel en mij is.

Hoe is het in Nederland? Het is raar, het einde komt nu wel heel dichtbij! Enerzijds verlang ik ernaar om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien. Aan de andere kant wil ik niet dat deze reis voorbij is. Zolang naar uitgekeken, en hier zoveel mooie dingen beleefd! De tijd is voorbij gevlogen... En de vermoeidheid van van plek naar plek reizen slaat toe. Mijn hoofd is niet alleen maar hier, maar steeds meer thuis. Maar ik ga heel hard proberen om nog vol te genieten van deze laatste weken aan de Caribische kust! Voor je het weet zit ik weer in de Nederlandse regen... ;)

♥