SALTA, LA LINDA

Salta heeft de bijnaam La Linda (wat zoiets betekent als 'de mooie' :D) en heeft die bijnaam niet voor niets. Het heeft wel wat weg van Spaanse steden, bijvoorbeeld Sevilla. De brede straten, witte muren en gekleurde kerken maken dat de stad open en licht oogt. De grote pleinen met een standbeeld in het midden. De palmen en sinaasappelbomen op straat. Het middelpunt van de stad is Plaza 9 de Julio, een plein waar de jongeren uit de stad zich verzamelen, waar het wemelt van de duiven, een grote Argentijnse vlag in het midden en kroegen met terrassen eromheen. En mocht je je afvragen waar de old-timers gebleven zijn in ons straatbeeld, die zijn allemaal in Salta. Mooi om te zien, al die oude bakken! 

We zijn precies een week in Salta geweest, iets langer dan gepland. Zaterdag komen we aan na een busreis van ruim 24 uur. Vrijdagnacht ben ik ziek geworden, darmvirusje o.i.d. Niet fijn als je zo lang moet reizen! Maar gelukkig is deze bus een stuk comfortabeler dan de vorige, dus is het wel te doen. En ik slaap heerlijk 's nachts! De diarree houdt nog een paar dagen aan en ik voel me erg slap, dus zaterdag en zondag doen we het rustig aan. Picknicken in het park, terrasje in de zon... Omdat we het allebei leuk vinden om te koken en het ook veel geld bespaard hebben we ons voorgenomen wat vaker gebruik te maken van de hostelkeukens. Zodra ik die eerste dag het gas aan zet vluchten er 2 kakkerlakken weg over het gasstel. Gadverdamme! In de wasbak zit nog een grote... Complete paniek. Er staat er fles kakkerlakspray op het aanrecht dus Roel moet ze van mij vermoorden. Maar na een vieze stinkende vloer, vlekken in Roel zn shirt en slechts één dode kakkerlak geven we de strijd maar op. Het is gek hoe snel het went. Ik vind ze nog steeds smerig, maar ik heb ze een soort van geaccepteerd. Ze zitten overal hier. Jammer dat ze niet naar 'kssst' luisteren, maar over het algemeen blijken ze banger voor mij dan ik voor hen en maken ze dat ze wegkomen zodra ik te dichtbij kom. Hup, naar hun vaste verzamelplaats achter de magnetron... 

Maandag gaan we toch rustig aan iets ondernemen. We nemen de kabelbaan de bergen in. Heel spannend, zo steil omhoog aan een draadje! Eenmaal boven vindt Roel het tegenvallen. Volgens hem zijn we op een heuvel, in Mendoza is hij pas écht de bergen in geweest! Ik vind het toch best wel hoog... We lopen een uurtje rond boven, maar behalve het geweldige uitzicht vanaf de top is er niet veel te beleven. 's Avonds gaan we wat drinken met Carly en Sally uit Australië, die we in de bus zijn tegen gekomen. Carly zat bij Roel in het hostel in Mendoza en toevallig kruisen hun wegen nu opnieuw. Ze vertellen dat ze een vette bergtour hebben gedaan in de bergen Salta. Zij reizen die ochtend erna al door naar Chili en wij pas over een dagen, dus we hebben nog alle tijd om dat ook nog te doen. We hebben een beetje dezelfde plannen, dus de kans is groot dat we ze nog eens tegenkomen. Leuk! 

Dinsdag wordt het 31 graden in Salta en Roel en ik hebben een dag aan het zwembad gepland. Alleen nu nog een zwembad  vinden. Dat gaat minder makkelijk dan gedacht... Er zijn geen openbare zwembaden. En de adressen die we van het hostel door hebben gekregen zijn hotels met een zwembad. Na 2x de deksel op ons neus te hebben gekregen (alleen voor guests...) ben ik het zat en zijn we chagerijnig. So much voor ons chilldagje in de zon... Ik wil ergens in mijn bikini liggen, langs het water! We besluiten maar naar het hostel te gaan in daar op de binnenplaats wat te drinken, de financieen op een rijtje te zetten en een planning te maken voor de komende weken. Morgen een bergtour, dan Chili, Bolivia in over Salar de Uyuni, Sucre, Cochabamba, La Paz. En dan de jungle in? 

's Avonds gaan we de stad in om de tour door de bergen te boeken en ergens pizza te eten. Als we net rustig zitten met de menukaart voor ons valt de stroom uit. Niet alleen in ons restaurant, maar in de hele omgeving! Alles in pik- en pikdonker, alleen de meneer die speelgoed met lichtjes verkoopt op het plein valt extra op. We besluiten een biertje te bestellen en even te blijven zitten. We kunnen toch nergens anders heen nu... Na een klein uur schieten de lichten weer aan en kunnen we pizza bestellen, yum! 

Woensdag worden we al om 7:00u opgehaald voor de tour door de bergen. 6:00u de wekker, pfoeh! Het busje is er vervolgens pas tegen 8:00u, typisch Argentijns... Maar het is een geweldige tour! We komen hoog in de bergen, zo geweldig om te zien! We stoppen bij de 7 kleuren berg (7 verschillende mineralen, die allemaal een andere kleur geven), een vuurrode berg, een uitkijkpunt, waarin je midden tussen al die hoge bergen staat. Het uitzicht, de diepte, de metershoge cactussen. Ik maak er foto's van, maar net als met Iguazu is het onbeschrijfelijk hoe het voelt om daar te staan! We bezoeken het dorpje Humahuaca en daar drinken we coca-thee tegen de hoogteziekte. We zijn op  3000 meter hoogte en we zijn er allebei licht van in ons hoofd. Heel raar, het is net alsof je continue uitgeput bent, alsof je niet goed adem kan halen. Op de Salar zijn we straks op 5000 meter hoogte, dus dat belooft wat. In het dorpje wonen afstammelingen van de  Imca's, en je struikelt er over de winkeltjes vol sourvenirs, cocabladeren en lamawollen truien. Op de terugweg rijden we langs het oudste kerkje in het gebied en langs een Imca-monument en een Imca-kerkhof. Ik heb inmiddels knallende koppijn, schijnt ook door de hoogte te komen. In de bus val in slaap, en als we bij de volgende en laatste plaats aankomen blijkt dat we weer zijn gedaald en is de hoofdpijn spontaan helemaal weg.  De laatste stop is het plaatsje Jujuy. Het lijkt op Salta, het oogt alleen iets moderner. We hebben er maar een half uurtje, maar we zijn zo enthousiast dat we besluiten onze reis naar Chili te verzetten naar zaterdag en morgen naar Jujuy te verkassen. Rond 20u 's avonds zijn we terug, een trip van meer dan 12 uur. Maar wel een heerlijke trip en zoveel mooie dingen gezien! 

's Avonds gaan we nog even een drankje doen op Plaza 9 de Julio met Andres en Asefeh (de oud-huisgenoot van Roel uit BA en het meisje uit Rotterdam). In Salta zijn ook heel veel straathonden. Lijkt zielig, maar valt mee. Zoals ik al schreef vanuit Buenos Aires zijn Argentijnen echte dierenliefhebbers en de straathonden worden gezien als de honden van de stad. Ze krijgen eten en worden verzorgd. Ze hebben ook een goede onderlinge verstandhouding, die honden. Ze doen niks, vechten niet met elkaar en komen regelmatig aan je voeten liggen als je op een terras zit. Ze moeten alleen niets hebben van motors en scooters, die rennen ze heel hard blaffend achterna. Ook deze avond komt er een grote zwart/witte hond bij ons liggen. Roel en ik aaien 'm. Als er dronken mensen te dicht in de buurt komen, gaat ie blaffen. Andres grapt nog: He's protecting us! Maar dat deed hij dus echt! Bij vertrek aarzelt de hond ernstig wie hij achterna moet lopen, ons of Andres en Asefeh. Hij kiest uiteindelijk voor ons. Als we een drogisterij in gaan (nog open om 1:00u!) voor keelsnoepjes (Roel heeft nog steeds last van zijn keel) blijft de hond netjes buiten wachten. En hij loopt met ons mee tot aan het hostel. Hartverscheurend! Bij het hostel willen we hem nog brood voeren, maar dat wil hij niet. We aaien 'm nog wat en gaan dan naar binnen. De hond blijft buiten wachten. De volgende ochtend is ie gelukkig weg.

De volgende dag is het tijd om uit te checken en onze reis te vervolgen naar Jujuy. Dit keer word ik wakker met enorme keelpijn... Gaat lekker zo! Na wat rondzoeken op internet blijken de 3 hostels die Jujuy heeft allemaal vol te zitten. Na wat overleg besluiten we toch nog in Salta te blijven en vrijdag een dagtripje Jujuy te doen. Er hebben nieuwe mensen gereserveerd voor onze kamer, dus we kunnen niet in ons hostel blijven. De jongen regelt een taxi voor ons (die ook nog betaald wordt!) naar een ander hostel in het centrum van dezelfde keten. Wat een service! We komen terecht in een ander superleuk hostel, met een grote tuin en een terrasje voor onze kamer. 's Middags regelen we de tickets voor Chili en maken we een stadswandeling en dan is het weer raak... Ik krijg een migraine-aanval. Maar er wordt goed voor me gezorgd. Roel maakt een lekkere salade met avocado en serranoham als avondeten en tussen het slapen door kijken we series op de laptop. Another day wasted, hopelijk is het nu klaar met alle gezondheidsklachten! 

De dag erna skippen we Jujuy omdat ik tot laat slaap en nog helemaal gammel ben van de migraine de avond ervoor. Dan nog maar een extra dagje Salta! Dus 's middags weer koffie in de zon en spelletjes spelen in de hosteltuin. We koken een goed maal van de leftovers van gisteren (we vinden het allebei zo leuk om te koken, maar het is ook tof om te zien wat we kunnen creëren met weinig, zeker vergeleken met de andere backpackers in de keuken!). 's Avonds gaan we bowlen en poolen, die Argentijnse pesos moeten toch op voordat we morgen vertrekken. Een lekker ouderwetse tent, met bowlingpionnen aan touwtjes en een scheve pooltafel met een beschadigd laken.. En de cocktail doet me herinneren aan een vakantie in Lloret de Mar, 12 jaar geleden... Maar ach, het gaat om de lol, en die hebben we zeker! :) Onderweg naar de bowling hebben we weer een nieuw hondenvriendje gemaakt. Hij volgt ons de hele weg en we laten hem voor de deur van het bowlingcentrum achter. Een kwartier later staat de hond opeens naast ons op de bowlingbaan! Zo trouw... haha! We liggen natuurlijk veel te laat in bed, om 5:15 gaat de wekker! En dan de bus in richting San Pedro de Atacama in Chili. Weer een nieuwe stap, een nieuw land, een nieuw avontuur! 

Hoe is het met jullie daar in Nederland? Breekt de zomer al een beetje door?